Ու էլի երեկո է, մեկն այն երեկոներից, որոնք անցնում են հիշողության տեղատարափով: Ու այդ հիշողությունների հարյուրավոր էջերի յուրաքանչյուր տողում կա մեկ անուն, որը ,թերևս, սիրում եմ այնքան, որքան ատում եմ: Ու կան մարդիկ, որոնք մեր կյանք գալիս են արկածի պես, մեզ համար լինում են առեղծվածային ու հեռանում են... անսպասելի: Ու լինում է մեկը, ով կարողանում է սիրել մեր էությունը, բայց գերադասել սեփական ազատությունը: Մինչդեռ ես համոզված եմ, որ սերն ինքնին ազատություն է: Ու ես սկսել եմ սիրել կամ, թերևս, ատել այդ անունն ունեցող բոլոր մարդկանց: Ինքս էլ հասկանալով, որ քեզ հետ տարել ես առեղծվածային աչքերդ ու գիժ էությունդ՝ երբեմն փորձում եմ վերագտնել քեզ ուրիշների մեջ: Ու կա
... Կարդալ շարունակությունը »
Երկար ժամանակ է,ինչ մտածում եմ,թե ինչո՞ւմն է պատճառը,որ իմ ասած բոլոր գաղտնիքները ուշ թե շուտ իմանում են բոլորը։Ցավոտ է,երբ քեզ դավաճանում է այն մարդը, ում վստահում էիր ամեն-ամեն ինչ,ում վստահում էիր կյանքդ։Սկսում էս էլ չշփվել տվյալ մարդու հետ և ոչ ոքի չեք վստահում՝մտածելով, որ եթե դավաճանեց ՆԱ, կդավաճանեն բոլորը։Սկսում ես աստիճանաբար փոխվել,դառնում ես ուրիշ,հոգիդ տակնուվրա է լինում,իսկ երբ նրան ես տեսնում , ուզում ես գնալ,գրկել ու ասել,որ դու ուզում ես ամեն ինչ լինի այնպես, ինչպես առաջ էր…բայց հանկարծ արցունքներդ չեն թողնում անգ
... Կարդալ շարունակությունը »
