Խոսե՞մ…ո՛չ,էլ երբեք չեմ խոսի,էլ երբեք չեմ ասի այն, ինչ մտածում եմ…Իմ փոխարեն թող խոսի լռությունը…Գիտե՞ք` լռությունն ինչքա՜ն բան է հասկացնում:Երբ կխոսի իմ լռությունը,բոլորը կլռեն:Կլռեն և կհիշեն այն ամենը, ինչ կատարվել է և այն, ինչ ասել եմ,բայց, ավաղ, արդեն ուշ կլինի:
Լռությունը իմ անբաժան ու անդավաճան ընկերն է:Նա գիտի իմ բոլոր գաղտնիքները և գիտի այն, ինչի մասին ես լռում եմ…
Լռությունը միակ զենքն է,որով կարող ես սիրտը կոտրել,առանց ինչ-որ մի խոսքի, ուղղակի զգալով:Ես սիրում եմ լռության ճիչը…
