Մեր օրերում համացանց կոչվածը այդքան էլ զարմանալի բան չէ, այն հասանելի է գրեթե բոլորին և իր բազմաբնույթ ծառայությունների շնորհիվ շատերի կողմից սիրված է: Սակայն կան մարդիկ, որոնք, անտեսելով իրենց սեփական առողջությունը, համացանցը, կամ ավելի կոնկրետ սոց. ցանցերը դարձնում են իրենց կյանքի անբաժան մասը:
Դա դեռ մի կողմ, դա քննարկելու իրավունք, իհարկե՛, չունեմ, յուրաքանչյուրը ինքն է տնօրինում իր կյանքը: Բայց ես, շատ արդարացված պատճառներով, դեմ եմ այն կապերին, որոնք ստեղծվում և իբր թե զարգանում են վիրտուալ շփումների արդյունքում: Գուցե ոմանց մոտ հաջողվում է չափից դուրս մտերմանալ, ճանաչել միմյանց, սակայն այդ շփումները իրականությունից դեռ շատ են հեռու:
Պատկերացրե՛ք, դուք նստած եք ձեր համակարգչի դիմաց ու գրում եք մեկին, հավատալով այն տվյալներին, որոնք ներկայացված են նրա էջում: Կարո՞ղ եք արդյոք դուք վստահ լինել, որ ձեր էկրանից այն կողմ՝ մեկ ուրիշ էկրանի դիմաց, մեկ ուրիշը շատ վարպետորեն չի փորձում խաբել ձեզ: Ու, ցավոք, նման դեպքեր քիչ չեն պատահում:
Ես չեմ էլ կարող պատկերացնել, թե ինչպե՞ս կարող է այս հանգամանքներում ծնվել սեր, ինչպե՞ս է հնարավոր, որ սիրահարվեն՝ ընդամենը նկարին նայելով: Դա վեր է մարդկային երևակայության սահմաններից: Հաճախ էլ պատահում է, որ սիրահարվում են, երկար զրուցում են, հետո պարզվում է, որ իրար հետ խոսել են նույն սեռի ներկայացուցիչներ:
Իհարկե՛, հնարավոր է նաև, որ մարդիկ իրար հետ իսկապես լինեն անկեղծ, հետագայում դուրս գան վիրտուալ շփումների շրջանակներից, ճանաչեն միմյանց ու սիրեն, սակայն ոչ ոք չի երաշխավորում, որ ճիշտ հակառակը չի լինի:
Ես, այս ամենի մասին խոսելով, կրկին գալիս եմ այն համոզմանը, որ համցանցի միջոցով հնարավոր են շփումներ, տարաբնույթ ծանոթություններ, բայց սե՞ր...Իմ կարծիքով դա անհնար բան է... Վերջում, որպես կատակ, հիշեմ բոլորիս կողմից շատ սիրված <<Բանակում>> հեռուստասերիալի դերասան Մխոյին, ըստ որի, շուտով վիրտուալ շփումներից մարդիկ համակարգիչներով երեխաներ են ունենալու...
Ինչևէ... Ամեն դեպքում չպետք է մոռանալ՝ ԱՄԵՆ ԻՆՉ ՉԱՓԻ ՄԵՋ Է ԳԵՂԵՑԻԿ... | 
